Dag 4: donderdag 20 september 2012

Achteraf gezien was deze dag voor mij het meest intensief. Ik zou eerst met Lisa naar Utrecht gaan om daar de reacties de peilen. Vervolgens zou ik met mijn vriendin Floor naar Delft vertrekken, om meer te weten te komen over de stad en haar universiteit.
Winkelen in Utrecht met een hoofddoek. Wennen. Het waren niet speciaal de reacties uit mijn omgeving die indruk op me hebben achtergelaten. Eigenlijk kijkt niemand in de stad raar op van twee meisjes met hoofddoeken die samen winkelen. Nee, het waren meer mijn eigen onwennigheden waar ik aan terugdenk. Jasjes konden niet even snel buiten de paskamer gepast worden, anders zou de huid van onze armen onbedekt te zien zijn (Lisa was hier heel strikt in) en kleding moest op een ingenieuze manier over je hoofddoek worden getrokken. Bovendien was ik me onwillekeurig constant bewust van welke kleding ik uit de rekken pakte en of dit wel bij de kledingvoorschriften van de Islam zou passen. 

Af en toe kwamen we andere meisjes tegen met een hijaab. Sommigen knikten ons toe, maar anderen keken ons nadenkend aan, en ik kon hun gedachten bijna horen: klopt dit wel?
Rond half vijf lopen we naar het station, omdat ik op tijd op het perron moet zijn om mijn trein te halen.

En dan zit ik met Floor in de trein naar Delft. We praten, we lachen en we vragen aan een vrouw in de trein of zij ons kan leren hoe je papieren bootjes vouwt. Ik voel me eerlijk gezegd helemaal op mijn gemak, en vergeet totaal dat ik er op dat moment anders uitzie dan normaal gesproken.
Na een klein uurtje stappen we uit de trein en ontmoeten we onze vriend Tobias op het station, die in Delft Bouwkunde studeert. ‘Wow, ik wist wel dat je een hoofddoek zou dragen, maar ik moet toch wel echt wennen, hoor,’ zegt hij. We lopen door het oude centrum van Delft naar het gebouw waar Bouwkunde wordt gegeven.

Ja, Delft. Dat is wel even een andere stad dan Utrecht. Wat me aan deze plaats (en aan zijn universiteit) ontzettend opvalt, is dat ik bijna geen andere vrouwen tegenkom die ook een hoofddoek dragen. De enige moslima die we op de universiteit zien, is een schoonmaakster die een karretje met schoonmaakspullen door de gangen duwt. Ondanks het gebrek aan hoofddoekjes krijg ik nauwelijks vreemde reacties van Tobias’ medestudenten. Als ik me aan iemand voorstel, werpt diegene even een blik op mijn haarbedekking, om vervolgens op een normale toon verder met me te praten.

Na een rondleiding door de faculteit Bouwkunde gaan we naar Tobias’ huis om te koken. De rest van de avond zitten we gezellig in de keuken. Twee vrienden van ons, die op dat moment ook in Delft zijn, komen langs. Op dat moment ben ik me, voor de tweede keer vandaag, bijna niet bewust van mijn hoofddoek. We hebben het er wel even over en een paar keer waarschuwt iemand lachend: ‘Pas op, ik zie een plukje haar!’, maar verder is alles precies hetzelfde als anders.

Tot we besluiten nog even Delft in te gaan. Al lopend in de nachtelijke studentenstad die op donderdagavond nog bruist van het leven, voel ik me met dit uiterlijk ontzettend misplaatst. We komen een paar studenten tegen, die zich aan ons voorstellen. Niemand zegt iets van mijn hoofddoek, maar ik zie iedereen kijken, kijken, kijken… Het is natuurlijk ook heel vreemd om een meisje met een hoofddoek te zien lopen met een groep Nederlanders, die duidelijk van plan zijn om uit te gaan.
Als we even later een bar binnenstappen draaien alle hoofden zich om. Ik had net zo goed een rood zwaailicht op mijn hoofd kunnen zetten. Zo weinig ik me bewust was van mijn hijaab eerder die avond, zo duidelijk voel ik nu dat ik er anders uitzie. Het is moeilijk om me net zo te gedragen als anders. Gelukkig heb ik vier mensen bij me die begrijpen waarom ik dit doe en die gewoon heel normaal tegen me doen. Ik ga niet met een biertje in mijn hand staan (dat zou namelijk wel héél vreemd zijn), maar neem af en toe onopvallend een slokje van een vriend.
Uitgaan met een hoofddoek. Het was één van de raarste dingen die ik ooit gedaan heb, maar op een bepaalde manier maakte het me de verschillen tussen de Islamitische en Nederlandse vrouwencultuur qua uitgaan duidelijker dan ooit.

Morgen gaan Floor en ik een college Bouwkunde volgen op de universiteit en ga ik bedienen op een feestje van mijn mentor. Ik ben benieuwd wat mijn ervaringen zullen zijn.