De oorsprong van de hoofddoek

De Hijaab:  Wat houdt dat in?

Nu er steeds meer moslima’s in Westerse landen wonen en de hoofddoek een steeds vaker voorkomend onderdeel van het Westerse straatbeeld is, komen er veel discussies over de hoofddoek en bedekking op gang. In sommige landen, zoals Frankrijk, is de hoofddoek zelfs verboden omdat deze een religieus symbool zou zijn. Maar is dat eigenlijk wel zo?
Over de hoofddoek is tegenwoordig heel veel te doen en er wellen allerlei soorten vragen op: is het een uiting van geloof? Is het een verplichting of een voorschrift van de Koran? Zijn Moslima’s vrij om te kiezen voor een hoofddoek en bedekkende kleding of niet?  Waar en hoe is die gesluierdheid eigenlijk ontstaan? Met een literatuuronderzoek hebben we geprobeerd een antwoord te vinden op deze vragen.

De manier van kleding die veel moslima’s aanhouden, wordt vaak aangeduid met het woord ‘hijaab’. ‘Hijaab’ (حجاب) staat tegenwoordig alom bekend als de islamitische hoofddoek, maar is oorspronkelijk een werkwoord en betekent in het Arabisch letterlijk ‘bedekken’. Het is gebaseerd op het woord ħajaba, wat ‘zich sluieren, zich bedekken of dekking zoeken’ betekent.  Dit bewuste woord wordt in totaal zeven keer daadwerkelijk genoemd in de Koran en er zijn veel discussies over de interpretatie ervan. In sommige Arabische en Westerse landen wordt met ‘Hijaab’ de bedekking van lichaam en hoofd aangeduid. Voor Islamitische geleerden houdt de Hijaab juist ‘kuisheid, fatsoenlijkheid of zedelijkheid’ in en heeft het woord dus een bredere betekenis. Aan de ene kant zou het dus een manier van kleding kunnen betekenen, aan de andere kant een manier van gedragen.
Wat niet veel mensen weten, is dat de hijaab ook voor mannen geldt. Mannen mogen in veel Arabische landen bijvoorbeeld geen korte broeken dragen in openbare ruimtes. In principe zouden ook mannen zich dus ‘fatsoenlijk’ moeten kleden.

Hajaba: Oorspronkelijk het woord voor 'bedekking' in het Arabisch.
Tegenwoordig ook de naam van een bekend moslim-kledingmerk