Vandaag is er toch iets anders dan andere dagen: mijn wederhelft in dit onderzoek en mijn geweldige steun is vandaag in Delft. Ik sta er dus alleen voor tegenover de wijde wereld. Alleen met een hoofddoek, maar inmiddels heb ik geleerd dat ik meer dan genoeg mensen heb die mij en Femke volledig steunen in ons onderzoek en me het zelfvertrouwen geven dat ik nodig heb om deze week door te komen. Het is namelijk niet alleen een doekje, het is meer. Niet omdat ík nou anders ben,  maar omdat ik anders behandeld word en daar continu op moet letten. Het is heel vermoeiend en het sloopt je om te zien dat ik niet meer als een gelijke word gezien. Een diep diep respect voor alle vrouwen die zo trouw zijn aan de Islam, dat ze dit onrecht pikken.

Vandaag werd ik door twee islamitische meisjes aangesproken op school. Het ene meisje droeg als enige werker van de hele school een hoofddoek. Je zag in de manier waarop ze keek dat ze niet goed wist welke woorden ze wilde gebruiken voor een vraag die ons deze week al heel vaak is gesteld. Na enige twijfel zei ze: ‘Sinds wanneer dragen jij en dat andere meisje een hoofddoek?’ Natuurlijk legde ik uit dat het voor ons PWS was en uit volledig respect voor de Islam. Toen ik haar vroeg wat ze ervan vond, kreeg ik het antwoord dat de meeste islamieten me geven: ‘Ik denk dat het een hele mooie ervaring voor je is.’ Nou dat is het zeker. Je leert er heel veel van.

Na een lange schooldag met veel kijkende ogen kwam er opeens een tweede meisje naar me toe. Ditmaal een moslima zonder hoofddoek, ze zag er in eerste instantie niet heel vrolijk uit, een beetje vertwijfeld. Ze vroeg me waarom wij een hoofddoek droegen en zei er heel eerlijk bij: ‘Ik dacht: misschien bedoelen jullie het bespottelijk of zo.’ Het was heel mooi dat ze dat zei, want dit is precies waar we voorheen bang voor waren, dat Islamieten het als spot zouden opvatten. Het was dan ook heel fijn om uit te kunnen leggen dat dit niet het geval was.

’s Avonds, terwijl Femke weer lang en breed thuis zat na twee heftige dagen – met een avond uitgaan, was het mijn beurt om me in het nachtleven van Utrecht te mengen. Er was een DJ bij de Dom neergestreken voor het jaarlijks VJ op de Dom (zie link), dus na alle commotie rond het Project-x te hebben bekeken, ben ik met wat vrienden daarheen gegaan. Ik voelde me gelijk al niet op mijn gemak. Het was niet mijn muziek en het waren niet mijn mensen. Dat bleek, want ik kreeg ergere blikken dan die deze week waren langsgekomen, blikken vol met walging, misschien zelfs wel met haat. Moeilijk te zeggen, maar dit was mijn interpretatie. Op weg naar een goed plekje werd er een “struikel”-voetje voor me uitgestoken, dat ik nog net op tijd zag. En toen ik me tussen de menigte door wilde bewegen, kreeg ik een gerichte por in mijn ribben. Al met al was het geen fijne ervaring, maar ik weet nu wel hoe tolerant het Utrechts nachtleven is tegenover moslimas. Het is ook gek dat een moslima uitgaat, maar, kom op, we leven in de 21^ste eeuw!

http://www.dancegids.nl/words/headlines/item/9304-vj-op-de-dom-2012.html