Nu alle heisa een beetje bekoeld is en de hijaab, behalve voor mijn kin, opeens niet zo’n probleem meer blijkt te zijn, kan ik me eindelijk echt focussen op alle blikken op straat, waar het eigenlijk om te doen was. Dus ’s ochtends, op de momenten dat de lucht het toelaat, kijk eens goed naar de blikken die op mij worden geworpen en analyseer ze op mijn eigen manier, hiermee wil ik zeggen dat dit slechts mijn interpretatie is en dat de mensen die deze blikken wierpen helemaal niet bedoelt hoeven te hebben wat ik dacht dat ze bedoelden toen ze zo naar me keken. Mijn interpretatie: punt één, alle mensen keken langer dan ze doen als ik met bevrijd haar op de fiets zit. Punt twee, veel mensen keken heel bedachtzaam, alsof ze zich aan het bedenken waren wie ik was, waarom ik er zo Hollands uitzag, met uitzondering van mijn bruine ogen, en wat ze er zelf van vonden. En als laatste punt, er waren een hoop mensen die ik vaker tegenkom en die een stuk minder vriendelijk kijken dan normaal. Of juist vriendelijker. Het kan natuurlijk dat het met hun humeur te maken had en niet met mij, maar het was toch iets wat me opviel.

Op school waren er nog maar een paar leerlingen die echt kéken. Vooral bij meisjes van veertien of vijftien waren de blikken er. Het was voor mij niet heel erg opvallend, maar voor degenen die naast mij liepen zonder hoofddoek des te meer. Verklaring is logisch: tegen de tijd dat ik mijn hoofd naar één van de starende gezichten heb gewend, hebben die dat allang opgemerkt en hebben de bezitters van deze gezichten hun hoofd allang afgewend. Voor iemand die een stuk minder bekeken wordt naast ons is dit echter totaal geen probleem en kan wel kijken naar al die gezichten. Het is dan ook erg nuttig iemand naast je te hebben lopen, die je vertelt hoeveel mensen er nu weer hebben gekeken.

Hoewel we op school iedereen al hebben weten in te lichten, is dat op een feestje met ex-wp’ers weer een hele toer om dat nogmaals te doen. Je hebt geen andere verplichtingen, dus de vragen: ‘heb je je bekeerd?’ en ‘is het niet moeilijk vastmaken?’ moeten meerdere malen worden beantwoord. Helemaal niet erg, maar het wordt wel een beetje een vast riedeltje. Het verschil is wel, dat je op een feestje de tijd hebt om er een stuk meer over te vertellen, wat erg leuke reacties oplevert!

Het belangrijkste wat je eigenlijk mee probeert te geven, is dat je geen ander persoon bent dan ieder ander, alleen omdat je je anders kleedt of omdat je iets anders gelooft. Ik denk dat ik dat heel erg ben gaan respecteren.